武术老师之处杰森 · 威尔逊在布鲁斯给好人生的一课, 一名年轻学生在密歇根州底特律的阿杜兰洞穴转型培训学院进行练习.
当孩子开始哭泣时面临压力的事件, 破木板用他的拳头, 老师谈到毅力和固执的含义. “一切都很好. 不打扰我,你一个人哭. 我也经常哭……我们偶尔都会哀悼. 由于困难, 我们想要放弃, 所以它不是;“他对男孩说. “我们必须像男人一样去面对困难, 因为他们会非常痛苦......当你在这个国家是黑人时, 你需要精神力量”.
之后这些小贴士, 布鲁斯设法打破木板一边声嘶力竭地呼喊的第一次尝试. 然后老师, 打电话给孩子的父亲,让他背着儿子做20个弯.
Emocionante, qué magnifico profesor y qué padre tan comprometido. Este niño tiene dos maestros extraordinarios.
Θα ήθελα να τονίσω οτι ο Ρατσισμός έχει δύο πλευρές…αυτήν όπουένας π.χ. λευκός άνθρωπος (老师!!!!) λέει σε ένα παιδί (白色)…ότι π.χ. σεαυτήν την χώρα η ζωή των λευκών είναι πιο εύκολη… αλλά και από την άλλη πλευρά π.χ.ένας έγχρωμος άνθρωπος (老师!!!!) λέει σε ένα παιδί (有色)…ότι π.χ. σεαυτήν την χώρα η ζωή των έγχρωμων είναι πιο δύσκολη…Σε γενικές γραμμές το να λες μια αλήθεια ή γενικώς σωστά αποφθέγματα ειδικά σε νεαρά παιδιά πλασάροντας τους μέσασπόρους παρωπίδων…δεν το ωφελείς τελικά απλά του κάνεις πιο δύσκολή την πορεία προςτον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοπραγμάτωση…Το «σπάσιμο» του ξύλου με την γροθιά είναι μια αλληγορία καιαπλώς ένα έναυσμα (πιο εντυπωσιακό και φαντασμαγορικό)…για να μπει κάποιος στηνδιαδικασία να ξεπεράσει κάτι που το ονομάζει «εμπόδιο»…Αν έχει αναφερθεί αυτή η έννοια της αλληγορίας και αν έχει επίσηςτην πρόθεση ο Δάσκαλος τους να τα βάλει μετά να κάνουν ασκήσεις νοημοσύνης καιασκήσεις ψυχολογικές γνωρίζοντας Τι ακριβώς κάνουν ..Τότε ο Δάσκαλος είναι καλός…αλλιώςαπλά είναι (το λιγότερο που μπορώ να πω) παραπλανημένος και ημιμαθής και αυτόςκαι κάνει κακό φυσικά και στους μαθητές του…
karagiozis
Karagiozis; 谁;
在我看来 maidchurchitalianvintagenun. 我不是的这种方法帮助 antilipsis 派迪.
但这导致了问题. 因为他知道那孩子感到那种适当的方式. 如果它是另一个, 可能不同的 eprate , 成比例与每个人的心灵,但可能不会. 我不知道, 所以 arkoyme 得分.
Όπως έχει πει και ο Dimitris81gr, είχε αποτέλεσμα και αυτό είναι που έχει σημασία. Επίσης μίλησε πολύ ωραία στο παιδί που έκλαιγε. Γιατί αυτό τον κάνει καραγκιόζη; Έχω μια απορία ρε Γιώργο. Εσύ αν ήσουν στην θέση του, τι θα έκανες; Πως θα βοηθούσες ένα μικρό παιδί που κλαίει, να ξεπεράσει τον φόβο του, να νιώσει καλύτερα και να πετύχει τον στόχο του; Ποιας αντίληψης είσαι ακριβώς εσύ;
Δεν συμφωνώ οτι το αποτέλεσμα καθορίζει κ την μέθοδο. Εδω έχουμε να κάνουμε με μια ευαίσθητη ηλικία που αναπτύσσεται ακόμα. Απο οτι δείχνει δεν του αρέσει αυτο που κάνει κ συγκεκριμένα δεν το αποφέρει τίποτα στην ηλικία αυτή να κοπανάει τος γροθιές του σε ένα ξύλο. Το βρίσκω παντελώς ηλιθιο κ δεν του διδάσκει τίποτα περισσότερο απο το να καταπίνει τον πόνο του στην ζωή κ να μάθει να πληγώνεται γιατί έτσι ορίζει ο δάσκαλος του. Αν κ εφόσον του αρέσει μπορεί άνετα στην ενηλικίωση του μα σπάει πόρτες παράθυρα κ το κεφάλι του με επιλογή του όμως όχι ενός ανεγκέφαλου δασκάλου πολεμικών τεχνών. Σε αυτή την ηλικία τα πάντα πρέπει να περιστρέφονται γύρω απο το παιχνίδι κ την χαρά αυτο ο του παιδιού κ όχι απο εναν ψυχαναγκαστικό δάσκαλο πολεμικών τεχνών
(E), ας μην το πούμε και “ηλίθιο”. Το σπορ μπορεί να είναι και τρόπος ζωής. Αυτός ο δάσκαλος το διδάσκει έτσι. Εγώ θα πήγαινα το παιδί μου σε άλλο δάσκαλο. Ή μηπως οχι;
μα δεν εχω κατι με το σπορ κ τις πολεμικες τεχνες. τις θεωρω οντως πολυ βοητικες στο χτισιμο χαρακτηρα αν δειδαχτουν σωστα. Το ηλιθιο ειναι για να βαζεις παιδακια στην αναπτυξη να κοπανουν ξυλα για να τους περασεις ενα μυνημα που μπορεις να τους το εξηγησεις κ με αλλους τροπους.
Είναι πραγματικά εκνευριστικός κι εγώ αυτό ένοιωσα. Εμείς που είμαστε του διαλόγου τα πάμε αλλού τα παιδιά μας :ð
Επισης το φόβο ενός παιδιού το βοηθάς να το ξεπεράσει αντιμετωπίζοντας τον με ΛΟΓΙΑ εξηγώντας του πολλές πολλές φορές την πραγματικότητα όσο αστεία κ αν δείχνει με υπομονή.