Αν και παλιότερα οι σιδηροτροχιές έπρεπε να έχουν ένα κενό μεταξύ τους ώστε να ανταπεξέλθουν στις συστολές/διαστολές λόγω θερμοκρασίας, αυτή η τεχνική πλέον δεν εφαρμόζεται στα τρένα υψηλής ταχύτητας. Οι ράγες συγκολλούνται μεταξύ τους για αρκετά χιλιόμετρα, και στη συνέχεια θερμαίνονται σε μεγάλη θερμοκρασία για να διασταλλούν πλήρως. Οι σύνδεσμοι της σιδηροτροχιάς χρησιμοποιούν πολύ μεγάλη δύναμη σύσφιξης, και έτσι η συστολή είναι πολύ μικρότερη. Μια δεύτερη τεχνική είναι ο αρμός διαστολής, ο οποίος μπορεί να είναι διαφορετικός: δεν είναι πια ένα απλό διάκενο, αλλά ένας ομαλός σύνδεσμος όπου οι δύο ράγες βρίσκονται δίπλα-δίπλα και όταν μεγαλώνουν η μικραίνουν σε μήκος μπορούν να γλιστρήσουν η μία δίπλα στην άλλη.