Πιθανώς Δημήτρη άλλο πράγμα στον καθένα όσον αφορά την λεπτομέρεια της εξήγησης. Δεν φανταζόμουν όταν το είχα δει πρώτη φορά ότι θα μου ήταν τόσο μα τόσο δύσκολο να το περιγράψω. Φαντάζομαι πάντως ότι έχει να κάνει με την συναισθηματική ηλικία του θεατή για το τι εισπράττει, όσο και αν φαίνεται περίεργο.Εγώ λοιπόν που κινούμαι στα 40, βλέπω το πως μετεξελίχθηκα από ένα παιδί που έβλεπε όσα του έδειχνε ο πατέρας μαγικά, αργότερα διασκεδαστικά και στην εφηβεία ίσως αδιάφορα μιας και είχα τα δικά μου φτερά. Για να καταλήξω αργότερα να τα βλέπω ρομαντικά και αργότερα πιο συναισθηματικά και να αντιληφθώ εν τέλει ότι κάποια στιγμή από αλαζονεία μηδένίζοντας τα πάντα κοιτούσα το δάχτυλο και όχι αυτό που μου έδειχναν.Και μεγαλώνοντας να φοράμε όλοι εν τέλει τους ίδιους ρόλους, αυτούς που κάποτε θέλαμε να αποποιηθούμε…
Έγραψες! Σ’ ευχαριστώ!
Πιθανώς Δημήτρη άλλο πράγμα στον καθένα όσον αφορά την λεπτομέρεια της εξήγησης. Δεν φανταζόμουν όταν το είχα δει πρώτη φορά ότι θα μου ήταν τόσο μα τόσο δύσκολο να το περιγράψω. Φαντάζομαι πάντως ότι έχει να κάνει με την συναισθηματική ηλικία του θεατή για το τι εισπράττει, όσο και αν φαίνεται περίεργο.Εγώ λοιπόν που κινούμαι στα 40, βλέπω το πως μετεξελίχθηκα από ένα παιδί που έβλεπε όσα του έδειχνε ο πατέρας μαγικά, αργότερα διασκεδαστικά και στην εφηβεία ίσως αδιάφορα μιας και είχα τα δικά μου φτερά. Για να καταλήξω αργότερα να τα βλέπω ρομαντικά και αργότερα πιο συναισθηματικά και να αντιληφθώ εν τέλει ότι κάποια στιγμή από αλαζονεία μηδένίζοντας τα πάντα κοιτούσα το δάχτυλο και όχι αυτό που μου έδειχναν.Και μεγαλώνοντας να φοράμε όλοι εν τέλει τους ίδιους ρόλους, αυτούς που κάποτε θέλαμε να αποποιηθούμε…
Μπορεί να μου πει κάποιος τι θέλει να πει;