Het begin van de jaren zeventig in de atletiek is een buitengewoon interessante tijd. De techniek van de meeste sporten staat nog niet vast, en atleten vinden voortdurend nieuwe methoden uit. Wat is de beste techniek voor polsstokhoogspringen of hoogspringen?; Hoe u effectiever een speer of discus werpt?; De antwoorden op deze vragen werden gezocht tijdens de spelen. De meest bekende van de vernieuwers is Dick Fosbury, de Olympisch kampioen van 1968 in het hoogspringen. Hij was degene die de Fosbury-flopsprong uitvond: de stijl waarbij je over de onderarm gaat met de rug naar voren, die nu door alle atleten wordt toegepast. Voor de Fosbury-flop, de sprong werd gedaan met de voeten naar voren. Een andere vernieuwer was Tuariki Delamere, een Nieuw-Zeelander van de Universiteit van Washington. Delamere vond een nieuwe manier van verspringen uit en noemde het de ‘salto’ (Tuba). Hij gebruikte deze techniek voor het eerst tijdens de Commonwealth Games van 1974 in Christchurch, Nieuw-Zeeland. Hoewel hij een afstand van 8 . sprong,40 meter, het waren zijn handen die hem verraadden toen hij ze op het zand liet rusten. Dus de sprong werd geteld op 7,70 meter. Een salto is mechanisch efficiënter, naarmate de afstotingshoek tijdens zo'n sprong groter wordt. Helaas in hetzelfde jaar, de internationale federatie verbood elke rotatie tijdens het verspringen, als gevaarlijk voor de gezondheid van atleten. Deze beperking is nog steeds van kracht vandaag (Artikel 30.1.3 van het World Athletics wedstrijdreglement).