'Nee, kijk me niet zo aan... ik zal je niet een ongemakkelijk gevoel geven. Niet meer dan nodig. U weet dat deze video kan beginnen of met een imposante shot van de Akropolis eindigen. Of de Olympische spelen. Of de diepe blauwe wateren van de Egeïsche zee. Of met mensen verliezen hun banen en huizen. Of anderen slapen in kleine kartonnen doosjes. Of anderen rijden luxe auto 's. Maar dit zal niet gebeuren. Omdat deze video was niet gemaakt om indruk te maken noch te shock u. Omdat deze woorden niet een schreeuw zijn. Ze zijn een gefluister.
Ik kon dit worden leest in het Engels, of Duits, of Frans, of Spaans of Portugees, of Fins. Maar dit zal niet gebeuren. Omdat ik wil tot u spreken in mijn taal. Dezelfde manier wil ik u om na te denken in jou. Welke taal je spreekt. In elke taal. Omdat ze alle ons. Omdat we alle Europese burgers. Trots volk. En wij hebben het recht om anders te zijn. Mits we blij met ieders fundamentele recht op geluk zijn. De mensen van mijn generatie. En uw generatie. Maakt niet uit wat dat is. En ongeacht het geslacht, of de religie, of de seksuele voorkeur is en elke ambitie en de droom zo goed. Omdat het recht om te overleven, om te werken, tot optimisme, het recht om te leven, in elke zin, is wederzijdse.
Mijn woorden zijn een oproep tot een wederzijdse knuffel. En een eerlijke, een oprechte, 'I like to see you smile'. In de komende jaren. Dat is wat Europese integratie gaat. Nu is onze kans. De zogenaamde 'apathisch Generation', 'Generatie-Y', de generatie van deprivities, de 'scherm generatie', de melancholische generatie, de 'lost generation', de eerste generatie kan in moderne geschiedenis die een dag het verhaal recite zal van dromen over iets beter worden. En maken van het gebeuren. Wij kunnen die generatie. De meest trotse. Ons Grieken werd de cavia van soberheid. Omdat we durven uit te voeren. En we hebben het. In papier. En nog zijn we sterven. In het leven. Nu durven we de cavia van hoop. Voor een rechtvaardiger Europa. Met veel hard werk. Met eerlijkheid. Samen. Laat ons niet alleen. Wees niet bang. Ik wil en ik kan bijdragen. Ik kan bevestigen dat het. Zo lang als ik heb het recht om te glimlachen. U?»