Proces z użyciem pary sodu to technika tworzenia filmów polegająca na łączeniu aktorów i ujęć tła. Powstała w brytyjskim przemyśle filmowym pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku i była szeroko stosowana przez Walt Disney Productions w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku jako rozwiązanie przed znaną dzisiaj technologią zielonego ekranu. W filmie wykorzystano lampy sodowe, przed którymi kręcono ujęcia. Do naświetlenia dwóch oddzielnych elementów filmu używana jest kamera rozdzielająca wiązkę. Głównym elementem jest normalny kolorowy film negatywowy, który jest niewrażliwy na światło sodowe, a drugi to czarno-biały film, który jest bardzo wrażliwy na określoną długość fali wytwarzaną przez pary sodu. W ten sposób postacie aktorów można było połączyć z innym tłem i uchwycić je z dużą wiernością kolorów w finalnym filmie. Studio produkcyjne Corridor Digital udostępniło film prezentujący nowoczesne zastosowanie procesu w postaci pary sodowej, przy użyciu niestandardowego filtra opracowanego przez Paula Debeveca.