W niedawnym badaniu przeprowadzonym przez Instytut Nauki Weizmanna porównano zdolność mrówek i ludzi do wspólnego przenoszenia nieporęcznego obiektu przez labirynt. Naukowcy wykorzystali prawdziwą wersję „problemu poruszania się fortepianu”, w którym uczestnicy musieli manipulować dużym obiektem w kształcie litery T przez prostokątną przestrzeń podzieloną na trzy komory połączone wąskimi otworami.
Mrówki z gatunku Paratrechina longicornis, znani ze swojej kooperatywnej postawy, były testowane indywidualnie, w małych grupach po około 7 osób i w dużych grupach po około 80 osób. Osoby badano indywidualnie, w małych grupach liczących od sześciu do dziewięciu osób oraz w dużych grupach po 26 osób.
Wyniki pokazały, że mrówki w dużych grupach radziły sobie lepiej niż pojedyncze mrówki, a w niektórych przypadkach ludzi. Pokazali pamięć zbiorową, utrzymanie wspólnego kierunku i unikanie powtarzających się błędów. Zamiast tego, wyniki ludzkie niekoniecznie poprawiały się w grupach, zwłaszcza gdy komunikacja była ograniczona. Ustalenia te sugerują, że współpraca bez wyraźnej komunikacji, jak u mrówek, mogą być skuteczniejsze niż u ludzi, gdy komunikacja jest ograniczona.