«Nr, nie patrz tak na mnie… nie sprawię, że poczujesz się niekomfortowo. Nie więcej niż to konieczne. Wiesz, że ten film może zaczynać się ani kończyć z imponujący strzał Akropol. Lub Igrzysk Olimpijskich. Lub błękitne wody Morza Egejskiego. Lub z ludzi utraty ich miejsc pracy i mieszkania. Lub innych spanie w małe kartony. Lub inni kierowcy samochodów luksusowych. Ale to nie stanie się. Bo ten film nie zaimponować ani zaszokować. Ponieważ te słowa są nie krzyk. Są one szept.
Może być czytanie to w języku angielskim, lub niemiecki, lub francuski, lub hiszpańska lub portugalska, lub fiński. Ale to się nie stanie. Bo chcę mówić w moim języku. Samo by³by podobny ty wobec pomyśleć w Pozdrawiam. Niezależnie od języka można mówić. W każdym języku. Ponieważ są one wszystkie nasze. Ponieważ jesteśmy wszystkich obywateli Europy. Dumni mieszkańcy. I mamy prawo być inny. Pod warunkiem, że Cieszymy się z każdego podstawowego prawa do szczęścia. Ludzie z mojego pokolenia. I Twoja generacja. Bez względu na to, co to jest. I niezależnie od płci, lub religii, lub Preferencje seksualne i każdy ambicji i marzeń oraz. Ponieważ prawo do przetrwania, do pracy, do optymizmu, prawo do życia, w każdym sensie, jest wzajemne.
Moje słowa są połączenia wzajemne uścisk. I uczciwy, szczere, 'Chciałbym cię widzieć uśmiech'. W nadchodzących latach. To, co jest o integracji europejskiej. Teraz jest nasza szansa. Tak zwane 'apatyczny pokolenia', 'Generacja Y', pokolenie deprivities, 'pokolenie ekranu', melancholijny generacji, 'Stracone pokolenie', może być ten pierwszy pokolenie we współczesnej historii, który będzie pewnego dnia recytować historię marzy o coś lepszego. I co się stało. Możemy być tego pokolenia. Dumny. Nam Grecy stał się świnki morskiej cięć. Bo my odważył się jej wdrożenia. I udało się. W księdze. I jeszcze umieramy. W życiu. Teraz ośmielamy się być królikiem doświadczalnym nadziei. Dla sprawiedliwego Europy. Z dużą ilością ciężkiej pracy. Z uczciwości. Razem. Nie zostawiaj nas samych. Nie bój się. Chcę i może przyczynić się. Może znieść. Tak długo, jak mam prawo się uśmiechać. Ty?»