กระบวนการโซเดียมไอเป็นเทคนิคการสร้างภาพยนตร์สำหรับการผสมผสานนักแสดงและช็อตแบ็คกราวด์. มีต้นกำเนิดในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของอังกฤษในช่วงปลายทศวรรษ 1950 และถูกใช้อย่างแพร่หลายโดย Walt Disney Productions ในทศวรรษ 1960 และ 1970 เพื่อเป็นวิธีแก้ปัญหาก่อนเทคโนโลยีกรีนสกรีนที่เรารู้จักในปัจจุบัน. การถ่ายทำใช้หลอดไฟโซเดียมไอระเหยที่ด้านหน้าของการถ่ายทำ. กล้องแยกลำแสงใช้เพื่อแสดงองค์ประกอบทั้งสองที่แยกจากกันของภาพยนตร์. องค์ประกอบหลักคือฟิล์มเนกาทีฟสีปกติซึ่งไม่ไวต่อแสงโซเดียม และอีกฟิล์มหนึ่งเป็นฟิล์มขาวดำซึ่งมีความไวสูงต่อความยาวคลื่นจำเพาะที่เกิดจากไอโซเดียม. ด้วยวิธีนี้ ร่างของนักแสดงจึงสามารถนำมารวมกับพื้นหลังที่แตกต่างกัน และบันทึกด้วยความแม่นยำของสีที่ยอดเยี่ยมในภาพยนตร์เรื่องสุดท้าย. สตูดิโอผลิต Corridor Digital ได้เผยแพร่วิดีโอที่แสดงการประยุกต์ใช้กระบวนการไอโซเดียมที่ทันสมัย, ใช้ตัวกรองแบบกำหนดเองที่พัฒนาโดย Paul Debevec.