«ไม่มี, อย่ามองฉันแบบนั้น… ฉันจะไม่ทำให้คุณรู้สึกอึดอัด. ไม่จำเป็นมากกว่า. คุณรู้ว่า วิดีโอนี้อาจขึ้นต้น หรือลงท้าย ด้วยภาพเกรงขามของบริวาร. หรือโอลิมปิก. หรือทะเลครามของทะเลอีเจียน. หรือกับคนที่สูญเสียงานและบ้าน. หรือคนอื่น ๆ ที่หลับอยู่ในกล่องกระดาษเล็ก ๆ. หรือคนขับรถหรู. แต่นี้จะไม่เกิดขึ้น. เพราะ wasn วิดีโอนี้ ’ ทำ เพื่อสร้างความประทับใจ หรือช็อตคุณ t. เนื่องจากคำเหล่านี้ไม่ กรี๊ด. พวกเขา ’ re กระซิบ.
ผมอาจจะอ่านข้อความนี้ในภาษาอังกฤษ, หรือเยอรมัน, หรือฝรั่งเศส, หรือสเปนหรือโปรตุเกส, หรือฟินแลนด์. แต่นี้ชนะ ’ t เกิดขึ้น. เพราะอยากพูดกับคุณในภาษาของฉัน. แบบเดียวกับผม ’ งคุณคิดกับคุณ. ไม่ว่าภาษาที่คุณพูด. ในทุกภาษา. เนื่องจากพวกเขา ’ re ของเราทั้งหมด. เพราะเรา ’ re ชาวยุโรปทั้งหมด. ท่านภูมิใจ. และเรามีสิทธิที่จะแตกต่างกัน. ให้เรา ’ re มีความสุขกับทุกคน ’ s พื้นฐานอยู่ที่ความสุข. ผู้คนในรุ่นของฉัน. และรุ่นของคุณ. ไม่ว่าสิ่งที่จะ. และเพศใด, หรือศาสนา, หรือรสนิยมทางเพศ และทุกความทะเยอทะยานและความฝันเช่นกัน. เนื่องจากสิทธิในการอยู่รอด, การทำงาน, การมองในแง่ดี, สิทธิในการมีชีวิตอยู่, ในทุกความรู้สึก, อยู่ร่วมกัน.
คำพูดของฉันมีการเรียกสำหรับการกอดกัน. และความซื่อสัตย์, ความจริงใจ, 'อยากเห็นคุณยิ้ม'. ในปีที่ผ่านมา. ว่า ’ s ว่ายุโรปรวมเป็นทั้งหมดเกี่ยวกับ. ตอนนี้ เป็นโอกาสของเรา. เรียกว่า 'เฉื่อยรุ่น', รุ่น-Y', รุ่นของ deprivities, 'รุ่นหน้าจอ', สร้างเศร้า, 'รุ่นหายไป', สามารถรุ่นแรกในประวัติศาสตร์ยุคใหม่ที่จะบางวันอ่านเรื่องราวของการฝันเกี่ยวกับสิ่งที่ดี. และทำให้มันเกิดขึ้น. เราสามารถที่สร้าง. ความภูมิใจ. เราชาวกรีกลายเป็นตะเภาของความเข้มงวด. เพราะเรากล้าใช้มัน. และเราทำ. ในกระดาษ. และยัง เรากำลังตาย. ในชีวิต. ตอนนี้ เรากล้าจะ ตะเภาความหวัง. สำหรับยุโรปมีธรรม. มีจำนวนมากของการทำงาน. ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต. เข้าด้วยกัน. ดอน ’ t ออกเราคนเดียว. ดอน ’ t ต้องกลัว. ต้อง และฉันสามารถมีส่วนร่วม. ผมสามารถแบก. ตราบใดที่มีสิทธิที่จะยิ้ม. คุณ?»