ลักษณะที่ใช้แยกรวยจากประเทศยากจนคืออะไร; ความมั่งคั่งของแต่ละประเทศขึ้นอยู่หลายสิ่งหลายอย่าง, รวมทั้งคุณภาพของสถาบันของรัฐ, วัฒนธรรม, ทรัพยากรธรรมชาติและละติจูด. วิดีโอที่น่าสนใจจากการ โรงเรียนแห่งชีวิต.

ความคิดเห็นที่ 2

1. p. (C). Th. กล่าวว่า:

   07/06/2016 เวลา 08:35

   มีประเทศคนรวยและคนจน แต่อุตสาหกรรมและ agrotoktinotrofika. ประเทศที่เกิดขึ้นก่อนการปฏิวัติอุตสาหกรรมเป็นธรรมชาติและต่อไปในการกำหนดชะตากรรมของส่วนที่เหลือ. การเปลี่ยนแปลงจากสนามไปยังโรงงานเป็นสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าวัฒนธรรมเทคโนโลยี, เพิ่มมาตรฐานการดำรงชีวิต ฯลฯ. แต่มีผู้อยู่อาศัยมีความสุขมากขึ้นของประเทศที่พัฒนาแล้วโดยอาศัยอยู่ในประเทศด้อยพัฒนา, เพราะเพื่อที่จะมีความสุขในโลกนี้ตราบใดที่อาหารมี, สุขภาพและครอบครัว. ในประเทศที่พัฒนาแล้วอาจจะมีอาหารมากขึ้น แต่มีผลข้างเคียงของมัน. พวกเขาอาจมีโรงพยาบาลเพิ่มขึ้น แต่ก็ดีกว่าไม่มีใครต้องการมัน. และในแง่ของครอบครัว, οι φτωχοί τα πανε πολύ καλύτερα σ’αυτόν τον τομέα!!

   2

   

   ตอบ
2. อเล็กซ์ กล่าวว่า:

   06/06/2016 เวลา 17:52

   http://fairplanet.gr/cms/index.php?option=com_content&view=article&catid=7%3A–&id=123%3A2009-10-20-14-04-18&lang=elเราตระหนักว่า, παρά τις προσπάθειες που είχαν καταβάλει οι διεθνείς οργανώσεις για την αναχαίτιση της κρίσης, การขาดสารอาหารยังคงอยู่อย่างจริงจังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่เหล่านี้. คำอธิบาย, ในที่สุด, ήταν πως δεν ευθύνονταν μόνο η ξηρασία και η επιδρομή των ακρίδων για τον λιμό, แต่ส่วนใหญ่มีความจริงที่ประชากรส่วนใหญ่มีเงินที่จะซื้อแม้กระทั่งอาหารพื้นฐานไม่มี. Στην επιδείνωση της κρίσης συνέβαλαν εκτός από την οικονομική πολιτική σταθεροποίησης που είχε επιβληθεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ขาดสมบูรณ์ของผลประโยชน์ทางสังคม, นโยบายเข้มงวดเพื่อความปลอดภัยของอาหารและการทุจริตที่ดีของเจ้าหน้าที่ของรัฐ . Η φτώχεια στην υποσαχάρια Αφρική Συντάχθηκε απο τον/την Γιώργος Καλλιαμπέτσος Κυριακή, 18 ตุลาคม 2552 07:50 Πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων το ένα τρίτο στην υποσαχάρια Αφρική, ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα Μόνο όταν θα έχεις κόψει το τελευταίο δέντρο, จะได้จับปลาตัวสุดท้าย, และเจ้าจะทำให้แม่น้ำสายสุดท้ายเป็นมลทิน, จะเข้าใจว่าเงินกินไม่ได้. Αφήγημα από την ινδιάνικη φυλή Cree Το αεροπλάνο της γραμμής Παρίσι -Νιαμέ προσγειώθηκε στην πρωτεύουσα του Νίγηρα μετά από 5 ώρες ταξίδι. Μας υποδέχτηκε ένα κύμα αποπνιχτικής ζέστης φορτωμένο με πρωτόγνωρες μυρουδιές. ในไนเจอร์, ในปี 2547-2548, η φτώχεια που μάστιζε τη χώρα επιδεινώθηκε και μετατράπηκε σε έντονη επισιτιστική κρίση του πληθυσμού εξαιτίας της ξηρασίας και της επιδρομής των ακριδών, που έπληξαν με πρωτοφανή ένταση τις καλλιέργειες.Επρόκειτο να επισκεφτούμε τις περιοχές Ζinder και Μaradi, ทางทิศตะวันออกของเมืองหลวง, จะผ่านไปประมาณ2.000 กม., προκειμένου να εκτιμήσουμε τις ανάγκες του πληθυσμού σε επισιτιστική βοήθεια.Οι μαρτυρίες που είχαμε συλλέξει, μιλούσαν για σοβαρή ανθρωπιστική κρίση λόγω λιμού. Η σοδειά ήταν η χειρότερη των τελευταίων ετών, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν πολλά παιδιά από οξεία και προθανάτια υποθρεψία.Κατά τη διαδρομή μας προς το Μaradi, μας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι στις λαϊκές αγορές υπήρχαν βασικά διατροφικά υλικά σε αφθονία. Δεν καταλαβαίναμε πώς εξηγείτο τέτοιας έκτασης λιμός σε περιβάλλον ειρήνης, πολιτικής σταθερότητας και με αγορές γεμάτες αγαθά.Στο Μaradi οι εικόνες των παιδιών με υποθρεψία ήταν γροθιά στο στομάχι. Στα κέντρα επισιτισμού η κατάσταση ήταν τραγική. นอกจากภาวะทุพโภชนาการเฉียบพลัน, οκτώ στα δέκα παιδιά έπασχαν και από ελονοσία, ενώ τα 40 από τα 250 παιδιά του κέντρου βρίσκονταν σε κρίσιμη κατάσταση λόγω συνοδού λοίμωξης. เราตระหนักว่า, παρά τις προσπάθειες που είχαν καταβάλει οι διεθνείς οργανώσεις για την αναχαίτιση της κρίσης, การขาดสารอาหารยังคงอยู่อย่างจริงจังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่เหล่านี้. คำอธิบาย, ในที่สุด, ήταν πως δεν ευθύνονταν μόνο η ξηρασία και η επιδρομή των ακρίδων για τον λιμό, แต่ส่วนใหญ่มีความจริงที่ประชากรส่วนใหญ่มีเงินที่จะซื้อแม้กระทั่งอาหารพื้นฐานไม่มี. Στην επιδείνωση της κρίσης συνέβαλαν εκτός από την οικονομική πολιτική σταθεροποίησης που είχε επιβληθεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ขาดสมบูรณ์ของผลประโยชน์ทางสังคม, นโยบายเข้มงวดเพื่อความปลอดภัยของอาหารและการทุจริตที่ดีของเจ้าหน้าที่ของรัฐ . ไม่มีข้อกำหนดสำหรับการรักษาพยาบาลฟรีในรัฐ Sahel ใด ๆ, ไม่แม้แต่ในชนชั้นที่ยากจนที่สุดของประชากร, με αποτέλεσμα η πρόσβαση στην υγεία των απομακρυσμένων αγροτικών κοινοτήτων να είναι εξαιρετικά δυσχερής αν όχι αδύνατη. จากการวิจัยโดยการสำรวจกลุ่มตัวบ่งชี้หลายตัว (MICS), το υγειονομικό προσωπικό είναι ανεπαρκές αφού αντιστοιχεί ένας ιατρός για 32.432 κατοίκους, μια νοσοκόμα για 4.488 κατοίκους και μια μαία για 6.393 κατοίκους. ยัง, η έλλειψη εξοπλισμού των κέντρων υγείας και η δύσκολη πρόσβαση του πληθυσμού σε υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη, เนื่องจากระยะทาง, แต่ยังเพราะค่ายา, ทำให้สถานการณ์แย่ลง. ขาดแคลนน้ำสะอาด, κυρίως σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές, είναι αιτία πολλών σοβαρών λοιμώξεων όπως η χολέρα.Τα παιδιά είναι τα κύρια θύματα της ακραίας φτώχειας που μαστίζει το Sahel. ตามสถิติของยูนิเซฟ / CDC, παιδιά που δεν έχουν δεχθεί κανέναν εμβολιασμό ανέρχονται στο ποσοστό 45-48%, ποσοστό ιδιαίτερα υψηλό που εξηγεί κατά ένα μέρος την αυξημένη θνησιμότητα των παιδιών. ภาวะทุพโภชนาการในเด็กรุนแรงสูงกว่า 14% (เกณฑ์การแทรกแซงฉุกเฉิน), ενώ το ποσοστό θνησιμότητας σε ηλικίες κάτω των 5 ετών ξεπερνάει το 25 % στο Δυτικό Sahel σε συνθήκες μη κρίσης. เด็กที่ขาดสารอาหารจะมีน้ำหนักน้อยกว่าเด็กอายุปกติถึง 80%, υποφέρουν από καθυστερημένη ανάπτυξη και η ευάλωτη υγεία τους τα καθιστά πιο επιρρεπή σε λοιμώδεις νόσους όπως ελονοσία, ท้องเสีย, μηνιγγίτιδα και πνευμονίες.. Ο Νίγηρας όπως όλη η ζώνη του Sahel αποτελεί, ตามการจัดอันดับของ UNDP, τη φτωχότερη περιοχή στον κόσμο, με το 80% του πληθυσμού του να ζει με λιγότερο από 1$ ημερησίως και με το πρόβλημα της πείνας να αποτελεί χρόνια πληγή, καθώς τα δύο τρίτα της έκτασής του καλύπτονται από τη Σαχάρα. Οι κάτοικοι με πολύ κόπο καταφέρνουν να καλλιεργήσουν μία απερημωμένη γη, στα νότια της χώρας, η οποία ακόμα και στις «καλές» χρονιές δεν καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού.Ο λιμός που αντιμετώπισε ο Νίγηρας αποτέλεσε μία από τις σοβαρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις στη Δυτική Αφρική, η οποία δυστυχώς άργησε να γίνει αντιληπτή από τη Διεθνή Κοινότητα. Η παρατεταμένη ανομβρία και η επιδρομή των ακρίδων έπληξαν τις αχανείς εκτάσεις της σαβάνας, όπου η πρόσβαση και η συλλογή των πληροφοριών είναι πολύ δύσκολη. Ο σιωπηλός λιμός, ชื่อเป็น, για να γίνει αντιληπτός έπρεπε να ξεπεράσει τα όρια των αγροτικών κοινοτήτων, ทำให้เสียเวลาอันมีค่า. และตั้งแต่มีการประกาศขอบเขตของปัญหา, υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση στο κάλεσμα και στην ανταπόκρισή της διεθνούς βοήθειας. ในละครที่เข้มข้นของความหิวโหย, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν και οι πολύμηνες υποχωρήσεις της κυβέρνησης στις πιέσεις της αγοράς και στις οδηγίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ตอบสนองต่อการจัดหาความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมระหว่างประเทศ, θεωρώντας πως μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε σε σημαντική πτώση στις τιμές των προϊόντων. Η γεωγραφική περιοχή του Sahel είναι η υποσαχάρια ζώνη που εκτείνεται από τον Ατλαντικό μέχρι την κεντρική Αφρική συμπεριλαμβανομένου και του Τσαντ. ประกอบด้วยแปดรัฐ : เซเนกัล, กินี, แกมเบีย, มอริเตเนีย, มาลี, บูร์กินาฟาโซ, ไนเจอร์และชาด. นักภูมิศาสตร์บางคนขยายไปถึงทะเลแดง, รวมทั้งภาคเหนือและภาคกลางของซูดาน, τη βόρεια Αιθιοπία και τη βόρεια Ερυθραία. Η κυρίως ζώνη του Sahel χαρακτηρίζεται από το κλίμα σαβάνας, με διακριτές περιόδους βροχοπτώσεων και ξηρασίας, โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 35 องศาเซลเซียส, και η περίοδος των βροχών διαρκεί από τον Ιούλιο μέχρι το Σεπτέμβριο. Η δυνατότητα καλλιέργειας στη ζώνη αυτή είναι περιορισμένη, γι αυτό και παραδοσιακά οι πληθυσμοί της περιοχής, προσαρμοσμένοι στους κλιματικούς περιορισμούς, เป็นชนเผ่าเร่ร่อนที่มีการค้าคาราวานเป็นอาชีพแรก. Όταν η περιοχή διαχωρίστηκε επί αποικιοκρατίας σε ζώνες επιρροής και χαραχθήκαν αυθαίρετα τα νέα σύνορα, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη νομαδική ζωή και να περιοριστούν σε μικρής έκτασης καλλιέργειες δημητριακών και στην κτηνοτροφία (οι σαβάνες αποτελούν εκτεταμένους βοσκότοπους). Ως συνέπεια των επιβεβλημένων μη φυσικών και πολιτιστικών συνόρων, οι περιοχές εκτέθηκαν σε εμφύλιες διαμάχες και διακρατικές συρράξεις που μοίρασαν φυλές κι εθνότητες σε δύο, สามชิ้นขึ้นไป. The Touareg, Haoussa, The Peuls, ตัวอย่างเช่น, στερήθηκαν το ζωτικό και πολιτιστικό τους χώρο. การจลาจลทุกครั้งถูกเอารัดเอาเปรียบโดยตะวันตกและ, ขึ้นอยู่กับความสนใจ, μπορεί να ενθαρρύνεται ή να καταστέλλεται. พื้นที่ Sahel, δεδομένης της έλλειψης νερού και της απουσίας κάθε είδους υποδομών άρδευσης και σύγχρονων μεθόδων επιμέλειας της γης, έχουν περιορισμένες δυνατότητες καλλιέργειας. Η κλιματική αλλαγή του πλανήτη είναι ιδιαίτερα έντονη στη ζώνη του Sahel, มีคะแนน, τα τελευταία 50 χρόνια, การแปรสภาพเป็นทะเลทราย 250 กิโลเมตรไปทางทิศใต้, σε μια ζώνη βάθους μέχρι 6.000 กิโลเมตร. ประเทศเหล่านี้, μετά από τη μεγάλη επισιτιστική κρίση του 1972, สร้าง CILSS ในปี 1973 (Comité Inter-Etate pour la Lutte contre la Sécheresse au Sahel) με σκοπό την αλληλοβοήθεια και την πάλη ενάντια στην φτώχεια και την ξηρασία.ΜΕΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ SAHEL* ΚΡΑΤΗ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Πληθυσμός (ล้าน) 12,4 Ο,5 1,4 12,7 2,9 1,5 13,1 11,1 การพัฒนา 2518-2546 2,6 2,0 3,4 2,6 2,5 3,0 3,2 2,7 2,8 อายุขัยเฉลี่ย (ปีที่) 47,5 70,4 55,7 47,9 52,7 44,7 44,4 55,7 43,6 การไม่รู้หนังสือของผู้ใหญ่ (%) 87,2 24,3 62,2 81,0 48,8 60,4 85,6 60,7 ประชากรที่อาศัยอยู่ด้วยเงินน้อยกว่า $ 1 44,9 50,0 59,3 72,3 25,9 60,0 61,4 26,3 ประชากรที่ไม่มีน้ำ (%) 49,0 20,0 18,0 52,0 44,0 41,0 54,0 28,0 66,0 ประชากรขาดสารอาหารในภาวะวิกฤต (%) 19,0 27,0 29,0 10,0 34,0 24,0 28,0 * โซน SAHEL ตะวันตกรวมถึงประเทศ 1. เบอร์กันดี ฟาโซ, 2. เคปเวิร์ด, 3. แกมเบีย, 4. มาลี, 5. มอริเตเนีย, 6. ประเทศกินี, 7. ไนเจอร์ ,8. เซเนกัล, 9. ชาด. ที่มา Pnud ( www. Undp. องค์กร). ไม่สามารถประเมินระดับความยากจนในแง่ของความเป็นจริงของตะวันตกได้. สำหรับประเทศเหล่านี้ วิธีที่เชื่อถือได้มากที่สุดคือการบริโภคอาหารในแต่ละวัน ไม่ใช่การหารายได้. มันถูกกำหนดให้เป็นความยากจนอย่างแท้จริง: Ένα γεύμα την ημέρα με ελάχιστη κατανάλωση δημητριακών σε μορφή χυλού.Ως φτώχεια ορίζεται : Δύο γεύματα την ημέρα ή και περισσότερα με μικρή κατανάλωση δημητριακών. ยกเว้นนมสัปดาห์ละครั้ง, δεν υπάρχει άλλη ζωική πρωτεϊνούχα τροφή. มันถูกกำหนดให้เป็นความยากจนชายขอบ: δύο γεύματα την ημέρα με κατανάλωση δημητριακών ή ρυζιού, δύο και τρεις φορές την εβδομάδα κατανάλωση γάλακτος. สัปดาห์ละครั้งเนื้อสัตว์. รับได้: Δύο ως τρία γεύματα την ημέρα με ικανοποιητική κατανάλωση δημητριακών και ρυζιού, ผักอย่างน้อยสัปดาห์ละ 3 ครั้ง, δύο φορές την εβδομάδα κρέας. Από το 1960 και εν μέσω ψυχρού πολέμου η Δύση διεκήρυττε ότι σε μια δεκαετία θα πετύχει μεταβολή της μοίρας των φτωχών Αφρικανικών χωρών σε τέτοιο βαθμό που δεν θα είναι πλέον αναγκαία η εξωτερική βοήθεια. หลักสูตร, αυτό που ήθελε στην ουσία ήταν να μην αφήσει τα κράτη αυτά στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης. Ως εκ τούτου παραχώρησε συμβούλους πολιτικούς, การเงิน, ทหาร, και πλειάδα οργανώσεων που δραστηριοποιήθηκαν στις περιοχές αυτές (Δ.Ν.Τ., ธนาคารโลก, Διεθνής Ανάπτυξη των ΗΠΑ και της Αγγλίας, ธนาคารเพื่อการพัฒนาระหว่างอเมริกา, Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, องค์การอนามัยโลก , Οργανισμός Τροφίμων και Αγροτικής Παραγωγής FAO/ UNICEF κ.ά). Γνωρίζουμε σήμερα ότι όλες αυτές οι παρεμβάσεις οδηγήθηκαν σε πλήρη αποτυχία. Οποιαδήποτε βοήθεια έχει δοθεί, ไม่ค่อยเสนอตัวเสียสละ, ενώ η Δύση προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα με το δικό της σκεπτικό και νοοτροπία. Παρ’ ότι δε μπορεί να γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα και την επίλυσή τους από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους, κανένας από τους αποδέχτες της βοήθειας δε ρωτιέται. Ο William Easterly1 αναφέρει το παράδειγμα της ηλεκτρικής κουβέρτας: «μια κρύα νύκτα η σύντροφος μου κι εγώ κοιμόμασταν με μια διπλή ηλεκτρική κουβέρτα. Μπερδέψαμε όμως τους ρυθμιστές. Έτσι εγώ όταν ζεστάθηκα χαμήλωσα τον ρυθμιστή και η γυναίκα μου πάγωσε. Αύξησε με τη σειρά της τη θερμοκρασία με αποτέλεσμα η δική μου πλευρά να γίνει ακόμα πιο ζέστη, οπότε κατέβασα την θερμοκρασία ακόμα περισσότερο. Η γυναίκα μου συνέχισε να κρυώνει και ανέβασε κι άλλο την δική μου θερμοκρασία». ปัญหาอยู่ที่นั่น. Η Δύση ρυθμίζει τον θερμοστάτη μιας μακρινής κουβέρτας και κανένας δε ρωτιέται αν κρυώνει ή ζεσταίνεται. Οι πολιτικές των πλουσίων χωρών ελέγχουν τους οργανισμούς βοήθειας και οι φτωχοί δε διαθέτουν την ισχύ για να αποδώσουν ευθύνες. ระหว่างปี 1972 ถึง 2002, จำนวนชาวแอฟริกันที่ขาดสารอาหารอย่างรุนแรงและถาวรเพิ่มขึ้นจาก 81 เป็น 203 ล้านคน. Μπροστά στο παγκόσμιο δράμα της πεινάς, ο ΟΗΕ πρόσφατα αποφάσισε την αύξηση της επισιτιστικής βοήθειας κατά 50% μέχρι το 2030, αποδεσμεύοντας 15-20 δις δολάρια το χρόνο. Είναι αλήθεια ότι πάντα πρέπει να υπάρχουν αποθέματα για την περίπτωση μεγάλων κρίσεων. Η πολιτική όμως της «επείγουσας βοήθειας» δεν ενδείκνυται για την επίλυση του χρόνιου επισιτιστικού προβλήματος και της πείνας των ανθρώπων. ส่วนใหญ่, οι πρακτικές αυτές δε φέρνουν αποτέλεσμα, แต่มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างความประทับใจให้ประชาชน. Τα χρήματα είναι πολλά και με πολύ λιγότερα θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ πιο ουσιαστικές παρεμβάσεις όπως, ตัวอย่างเช่น, πηγάδια στα χωριά για να μπορούν να ποτίσουν οι αγρότες το βιός τους και να έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό Ο φτωχός αγρότης δεν είναι ζητιάνος, ούτε τεμπέλης να ζητά έτοιμο το φαγητό του. Χρειάζεται τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να μπορεί να το παράγει.Οι αγρότες στην περιοχή του Sahel, ด้วยวิธีการดั้งเดิมและไม่มีโครงสร้างพื้นฐานชลประทาน, προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα εδάφη τους, สม่ำเสมอแม้ในปีที่ดี, η σοδειά να μην επαρκεί για αποθήκευση ή πώληση. Πολλές ανθρωπιστικές ανεξάρτητες οργανώσεις, .Κ.Ο. และหมู่คณะ, ως φορείς της «κοινωνίας των πολιτών» του δυτικού κόσμου, έχουν τις καλύτερες των προθέσεων για αλτρουιστική προσφορά και βοήθεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Έχουν καλούς σχεδιασμούς και ενθαρρυντικά αποτελέσματα, πλην όμως μένουν χωρίς οικονομική στήριξη επειδή οι δράσεις τους αποκλίνουν από τη στρατηγική των κεντρικών πολιτικοοικονομικών σχεδιασμών της Δύσης. Έχουν καταλάβει ότι η βοήθεια δεν πρέπει να είναι αποσπασματική αλλά πρέπει να ενταχτεί σε μια γενικότερη πολιτική καταπολέμησης της φτώχειας και έχουν κάνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση ατόκων μικροδανείων, στην κατασκευή υποδομών για επισιτιστική ασφάλεια σε καταστάσεις κρίσεων, στην εγκατάσταση δικτύων άρδευσης και ύδρευσης, ในการปลูกป่า, στην καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, στον οικογενειακό προγραμματισμό για τη σταθεροποίηση της δημογραφικής ανάπτυξης, ในโครงสร้างพื้นฐานด้านการดูแลสุขภาพเบื้องต้น. Το θέμα της αναδάσωσης και της επισιτιστικής ασφάλειας έχει απασχολήσει επανειλημμένα τις ανθρωπιστικές οργανώσεις. Αξιόλογη προσπάθεια για την εξασφάλιση επάρκειας τροφής σε περιόδους κρίσεων, αποτελεί η δημιουργία των Τραπεζών Δημητριακών (ธนาคารธัญพืช ή บี.ซี.). Οι Τράπεζες Δημητριακών, είναι στην πραγματικότητα αγροτικοί συνεταιρισμοί που κτίστηκαν σε απομακρυσμένα από το κέντρο χωριά, με σκοπό τη συγκέντρωση αποθεμάτων δημητριακών και σπόρων για την άμεση παροχή επισιτιστικής βοήθειας αλλά και για την πρόληψη ενδεχόμενης κρίσης. Οι τράπεζες αυτές δημιουργήθηκαν από μη κυβερνητικές οργανώσεις, ενώ τη διαχείρισή τους έχει αναλάβει τοπική επιτροπή των ίδιων των κατοίκων κάθε κοινότητας. Ο τρόπος λειτουργίας αυτών των τραπεζών προβλέπει την παροχή τροφίμων είτε με συμβολική χρηματική ανταλλαγή είτε υπό μορφή δανεισμού σε είδος. กับการเก็บเกี่ยวครั้งใหม่, ο αγρότης είναι υποχρεωμένος να επιστρέψει τη δανεισμένη ποσότητα σπόρων προκειμένου να υπάρχει πάντα απόθεμα. Οι χώρες του Sahel όπως και οι περισσότερες αφρικανικές χώρες, δε διαθέτουν παρά υποτυπώδεις μηχανισμούς υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (ไฟฟ้าและน้ำ), มีโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่ดี (δρόμους και σιδηρόδρομους), τα επιτόκιά δανεισμού εμφανίζουν απότομες και μεγάλες διακυμάνσεις, อัตราเงินเฟ้อสูง, ενώ αντιμετωπίζουν προβλήματα στην παραγωγικότητα της εργασίας τα οποία πηγάζουν από την ελλιπή μόρφωση, การดูแลและที่อยู่อาศัย. สถาบันการตลาดมีความเสี่ยง (เช่น ระบบการเงินที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ) και τα νομικά πλαίσια υπολειτουργούν. Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί δεν έχουν συμφέρον να διορθώσουν τα θεμελιώδη και δομικά προβλήματα της οικονομίας. Η παγκόσμια οικονομική πολιτική και ο νεοφιλευθερισμός αποτελούν τη βασική αιτία της πείνας. Το πλάνο σταθεροποίησης της οικονομίας που έχει επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δημιούργησε μεγάλη ανισότητα και περαιτέρω απώλεια του πενιχρού εισοδήματος. Μετά το τέλος της αποικιοκρατίας στη δεκαετία του 60, η νεοαποικιοκρατία έχει αποδειχθεί σκληρότερη. Η εκμετάλλευση της Δύσης έχει φτάσει σε ακραία όρια. มักใช้อำนาจในทางที่ผิด, την οποία έχουν ως δωρητές, και απειλούν με άρση της προτίμησης για εμπορική συνεργασία αν δεν υπογραφούν οι Συμφωνίες Economic partnership agreements2, στο πλαίσιο των οποίων θα περικοπούν οι πωλήσεις των Αφρικανών γεωργών στις τοπικές αγορές από τη ραγδαία εμπορική απελευθέρωση που ανοίγει το δρόμο σε μεγάλες ποσότητες επιδοτούμενων εισαγωγών από την Ε.Ε. Ο τρόπος δράσης των συμφωνιών αυτών όπως εύστοχα αναφέρει ο διευθυντής του CODESRIA Αντεμπάγιο Ολουκόσι, είναι ουσιαστικά «διαίρεση δια του εμπορίου», τακτική την οποία ξεκίνησαν οι αποικιοκράτες στη διάσκεψη του Βερολίνου το 1884–85, όταν τεμάχισαν την ήπειρο σε αποικίες και «κράτη» με τρόπο αυθαίρετο και παράλογο. Η απελευθέρωση του εμπορίου έχει καταστροφικά αποτελέσματα για την αφρικανική γεωργία, καθώς δεν αναμένεται να αναπτυχθεί παρά ένας μόνο κλάδος της οικονομίας: η μεταποίηση. Είναι και η μόνη δραστηριότητα που δελεάζει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να επενδύσει σε κοινοπραξίες. Ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη σχετικά με τις καλλιέργειες δημητριακών που χρησιμοποιούνται σαν βιοκαύσιμα. Ενώ η παγκόσμια παραγωγή δημητριακών αυξάνεται, เพียง 50% เท่านั้นที่ครอบคลุมความต้องการด้านอาหาร. Το υπόλοιπο μετατρέπεται σε βιοκαύσιμα. Με αυτό τον τρόπο αδρανοποιούνται τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και δημιουργούνται νέες με αποτέλεσμα τη ραγδαία αποψίλωση των δασών και την απομύζηση του υδατίνου πλούτου. Οικονομικοτεχνικές μελέτες απέδειξαν ότι η καλλιέργεια για την παραγωγή βιοκαυσίμων αφαιρούν από την κατανάλωση ποσότητες δημητριακών που θα μπορούσαν να καλύψουν 20 φορές το τρέχον παγκόσμιο επισιτιστικό έλλειμμα. น้ำมันเบนซินเอธานอลเต็มถังต้องการซีเรียลที่สอดคล้องกับอาหารประจำปีของบุคคล3. ผลของพืชเหล่านี้คือการลดการผลิตธัญพืชเพื่อใช้เป็นอาหาร, η αύξηση της τιμής τους και η επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Το ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα βιοκαύσιμα, เร่งอัตราที่ป่าถูกทำลาย, που θεωρείται μείζων παράγοντας που συντελεί στην υπερθέρμανσης του πλανήτη (การศึกษาของ Holly Gibbs, ของ Woods Institute for the Environment at Stafford University ประเทศสหรัฐอเมริกา). สรุปแล้ว, Sahel มีผลผลิตทางการเกษตรน้อยจริงๆ. อย่างไรก็ตาม, και ανεξάρτητα από την κρίση που χαρακτηρίζει την τωρινή συγκυρία, η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική μετατρέπει τη μέτρια φτώχεια σε χρόνια. Το κόστος ζωής και η επιβεβλημένη αγορά βασικών αγαθών που να ανταποκρίνονται στις στοιχειώδεις ανάγκες του πληθυσμού είναι δυσανάλογα με το μέσο εισόδημά του. ความยากจน, ร่วมกับการทำลายหรือความไม่เพียงพอของพืชผล, επιφέρει περαιτέρω φτώχεια, ยืม, ไม่ชำระหนี้, αύξηση των επιτοκίων, ขายที่ดิน, ความยากจนอีกครั้ง. นั่นก็คือ, συνέχεια παρών ένας φαύλος κύκλος (กับดักของความยากจน) από τον οποίον αδυνατούν οι αγρότες να ξεφύγουν. อย่างที่คานธีเคยพูด, η γη διαθέτει επαρκείς πόρους για να ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων, เว้นเสียแต่ความโลภของบางจุดหยุดแน่นอน. Το 20% του παγκοσμίου πληθυσμού ελέγχει το 75% των παγκόσμιων πόρων. Το ελέγχει και το εμπορεύεται κερδοσκοπώντας μέσω των πολυεθνικών εταιρειών της γεωργίας, της ιδιωτικοποίησης των νερών και των νόμων του παγκοσμίου εμπορίου. Η μάχη για την καταπολέμηση της φτώχειας είναι πρώτα από όλα θέμα πολιτικό και απαιτεί σύνθετες προσεγγίσεις και άλλες στρατηγικές. ละครทั้งเรื่องแผ่ออกไปตามที่อธิบายโดย Amartya Sen นักเศรษฐศาสตร์รางวัลโนเบล, «Η πείνα δεν οφείλεται σε έλλειψη τροφίμων, αλλά στο γεγονός ότι τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας δεν έχουν τα μέσα ώστε να προμηθευτούν τα αναγκαία για την επιβίωση τους». George Kallimpetsos, ιατρός Πρόεδρος Δ.Ε. ของงาน Humanitarian Organisation Fair Planet

   3

   

   ตอบ